Dansen is ontzettend leuk! Maar dansen draagt ook bij aan het fysieke, mentale, emotionele en sociale welzijn van mensen. Dansdocenten hebben dus een belangrijke taak. Dansdocent.nu is het eerste online magazine voor dansdocenten in Nederland en Vlaanderen. Het magazine werd in het geleven geroepen omdat het heel belangrijk is om als dansdocent goed onderbouwd les te geven. Door het toegankelijk maken van danswetenschappelijke kennis en het delen van best practices, wil Dansdocent.nu de kwaliteit van danseducatie verder verhogen. En daarmee ook het maatschappelijk aanzien van dansers en dansdocenten.
Met de podcast ‘Dansdocent van de Toekomst’ houdt Dansdocent.nu jullie op de hoogte van trends op het gebied van danseducatie. Sanne Fokkens, redacteur van Dansdocent.nu, gaat namelijk in gesprek met de artistiek leiders van de opleidingen Docent Dans van dansacademies in Nederland en Vlaanderen. Enkele vragen die aanbod komen zijn: Wat is daar de afgelopen tien jaar veranderd in het curriculum? Hoe kunnen dansdocenten hun leerlingen het beste voorbereiden op zo’n opleiding? En hoe zien zij de ‘dansdocent van de toekomst’?
Bij de negende podcast over de ‘Dansdocent van de Toekomst’ ging redacteur Sanne Fokkens in gesprek met Niek Ghekiere en Stephanie de Bruijckere. Zij spraken over het curriculum van de vierjarige opleiding Dans- en Bewegingstherapie bij AgapeBelgium in Koolskamp. Daar leren ze studenten de danstechnieken, stappen en frases af, om juist te komen tot een authentieke en eigen dansvorm. Benieuwd wat Agape haar studenten nog meer leert? Beluister dan de podcast onderaan het artikel! Of lees de samenvatting van het interview.
Zelfzorg. Is dat niet het moeilijkste én belangrijkste wat er is? En hoe doe je dat dan met dans of door beweging? Ik heb daar de afgelopen tijd over na zitten denken. Hoe geef ik dát aan mijn leerlingen, mijn kinderen, en aan mezelf?
Laat het toeval nu zo zijn dat dát precies is waar Stephanie de Bruijckere onze podcast mee afsluit: dat zij denkt dat zelfzorg de toekomst is en dat ze het jammer vindt “dat dansers of docenten of danstherapeuten wel de dans geven aan de ander, maar zelf dat niet meer aan hunzelf geven.” Ze geeft dus aan dat het belangrijk is om ook zelf in beweging te blijven en de helende kracht van dans aan jezelf te geven.
Zelfzorg geef ik aan mezelf door stil te staan, goed naar mijn eigen lichaam te luisteren, te juichen, springen, stampen, weg te duiken, ineen te kruipen (alleen te zijn) en door samen met dierbaren belangrijke gebeurtenissen te vieren. Aan mijn leerlingen en kinderen geef ik dat door bijvoorbeeld echt naar hen (proberen) te luisteren, een ‘kusje erop’ te geven, knuffels te geven, samen te spelen (met dans) en hen de ruimte te geven zichzelf te zijn (in dans).
En toen dacht ik weer aan Laban, waar Stephanie het ook over heeft: de ‘Laban/Bartenieff Movement Studies’ die ze geeft op de opleiding tot dans- en bewegingstherapeut bij Agape Belgium. Dat je met deze methode onder meer komt tot een authentieke en eigen bewegingsvorm, waarmee jij je cliënten en groep helpt helen of verder hun persoonlijkheid ontwikkelt. Niet door te werken met danspassen, maar wel met dans. Dat zouden volgens Stephanie veel meer dansdocenten mogen doen:
“Als ik ook zie met jongere kinderen, hoe vroeg kinderen al eigenlijk worden opgeleid in dansstructuren. En eigenlijk daarvoor niet zoveel de vaardigheden hebben gehad om eigenlijk hun eigen dans zelf te kunnen ervaren. Dus dat zij zelf pas voelen dat ze als danser bestaan als er bepaalde vormen worden gedanst. Ik denk dat voor een dansdocent, zeker als ze met kleuters werken of de basisschoolkinderen, het een uitdaging is om de combinatie te vinden tussen de structuur, de handvaten aan te bieden, en tevens ook de vrije expressie aan de kinderen te laten. Om te zien: wat is dans voor mij? Puur authentiek.”
Ik vind het interessant om de Laban methode erbij te pakken en zo over beweging na te denken, maar ook lastig om het daadwerkelijk in praktijk te brengen. Zo’n gesprek met Niek Ghekiere en Stephanie de Bruijckere inspireert me dan enorm. Hierdoor kijk ik de komende tijd weer anders naar mijn leerlingen en mijn danslessen. Want Stephanie legt uit dat zij vaardigheden aanreikt om de bewegingsvaardigheden te verruimen en te verbreden en dat daarmee bij de dansers ook een bredere kijk op de wereld bewerkstelligd wordt. Dat vind ik het mooiste resultaat dat je kunt krijgen!
Dit overkwam mij ook weer tijdens dit podcast interview: kippenvel en een bredere kijk op onze wereld en het verleden. Niek Ghekiere vertelt dat onze voorouders dansten om samen tegenslagen te verwerken. In de vijftiende eeuw, toen de oogst dramatisch mislukt was – wat hele families, dorpen, steden en regio’s van Nederland, Vlaanderen en Duitsland aanging – dansten zij samen extatisch op pleinen. Zij gebruikten de dans “om teleurstelling te verwerken, om verbinding te creëren met elkaar, om verbinding te krijgen met de bedoelingen van het leven op dat moment.” Dat is toch geweldig?!
Samen dansen om te verwerken. Mooie en nare emoties. In goede en slechte tijden. Dat is iets wat we ons vaker mogen herinneren. Of je nu extatisch in de club danst of samen bent in de dansstudio: houd in gedachten hoe therapeutisch en helend dans kan zijn!
Zorg goed voor jezelf, én elkaar!
Sanne Fokkens
De podcast kan je hieronder beluisteren:
